Już 60 lat służy łodzianom najgłębsza z 48 miejskich studni głębinowych. Jej wiercenie w dolinie rzeki Ner trwało aż 7 lat (1953 – 1960). Wówczas drążenie tak głębokich ujęć było niezwykle skomplikowane. Dostępne metody wiertnicze wymagały budowania specjalnych wież. Prace trwały latami. Przy współczesnych technologiach na wykonanie odwiertu o głębokości blisko 1000 metrów potrzeba około 3 miesięcy. 

Do poziomu około 100 m odwiert wykonano metodą ręczną - za pomocą świdrów wiertniczych, głębiej stosowano wyciąg mechaniczny (aby uzyskać uderzenie narzędzia w skałę z odpowiednim naciskiem).

Studnia ujmuje wody w obrębie skał okresu dolnej kredy, sprzed ponad 100 milionów lat (piaskowców drobnoziarnistych tzw. „albskich” – nazwa pochodzi od wieku skał – albu. Okres albu trwał ok. 113 - 100,5 mln lat temu). Studnia ma charakter subartezyjski - oznacza to, że bije z niej woda pod bardzo dużym ciśnieniem. Z głębokości 757 metrów słup wody pod ciśnieniem podnosi się ku powierzchni o 733,1 metra (na 23,9 metra poniżej poziomu gruntu).

Dzięki wyjątkowej budowie geologicznej w rejonie Łodzi możliwe jest korzystanie z głębokich warstw wodonośnych. Woda z najgłębszej łódzkiej studni jest dobrej jakości – bogata w potrzebne człowiekowi minerały. Mimo znacznej głębokości ujmowana woda nie jest zasolona (wysoko zmineralizowana). Ma lekko podwyższoną temperaturę, co pozwala na jej wykorzystanie do celów wodociągowych. Wydajność studni sięga 270 m³/h. Obecnie czerpane jest ok. 200 m³/h – co zaspokaja potrzeby mieszkańców Łodzi.

Wiek wody z najgłębszego ujęcia określono na około 4000 lat, co oznacza, że ujmowana woda krąży w szczelinach i porach skał przez około 4000 lat, dzięki temu nie mają na nią wpływu cywilizacyjne zanieczyszczenia. Woda, którą czerpiemy ze studni pochodzi z dreszczów i roztopów, które występowały na terenie Polski na przełomie historycznych epok kamienia i brązu.  

Woda z najgłębszej łódzkiej studni trafia do zbiorników na Stokach, a stamtąd płynie do naszych domów. Pracownicy ZWIK dbają o stan techniczny ujęć głębinowych. Woda z nich jest systematycznie badana w laboratoriach. Przy użyciu kamery głębinowej monitorowany jest też stan techniczny otworów studziennych.